“อารัญ” ความสำเร็จจากความพยายาม อีกหนึ่งความภูมิใจ
วันหนึ่ง ได้รับมอบหมายงานกลุ่ม ในทำนิตยาสาร
กลุ่มละหนึ่งเล่ม “โอ้ววว มันน่าสนุกดีนะ” แต่พอได้รู้ว่า ต้องทำกับเพื่อนกลุ่มใหม่ ที่จับกลุ่มมาจากการจับสลาก
เอาแล้วสิ เมื่อได้รับรู้ว่าไม่ได้อยู่กลุ่มเพื่อนที่สนิท ก็เริ่มที่จะมืดมน
ไปทุกด้าน ด้วยความคิดที่ว่า “จะคุยกันรู้เรื่องไหม ใครจำหน้าที่อะไร
และใครถนัดด้านไหน”
แต่เมื่อเริ่มคุยกัน
นัดกันมาวางแผนงานต่างๆ ก็เริ่มเข้าใจในการทำงานของเพื่อนกลุ่มนี้ ซึ่งอาจจะไม่ต้องพูดกันมาก
แต่สามารถแบ่งงานกันได้อย่างลงตัว หลังจากการวางแผนแล้ว ก็เริ่มค้นหาข้อมูลต่างๆ
เกี่ยวกับ ศูนย์ศิลปาชีพบางไทร เพื่อจะทำให้เวลาที่ไปถึง ไม่ต้องเสียเวลา
เมื่อถึงวันที่ออกเดินทางไปหาข้อมูลที่ศูนย์ศิลปาชีพบางไทร
สมาชิกทุกคนมาอย่างพร้อมเพรียง ทุกๆคนพร้อมใจทำงาน เมื่อไปถึง ก็ไม่มีช้า ไม่ลีลา
เริ่มทำตามแผนที่วางไว้ โดยเริ่มสัมภาษณ์ และไปสู่การถ่ายสินค้า และอื่นๆมากมาย
รู้สึกประทับใจเพื่อนๆ ที่ทุ่มเทอย่างมาก เหนื่อย แต่ไม่ท้อ
ทุกคนตั้งใจทำหน้าที่ของตนเองอย่างเต็มที่
และช่วงเวลาสำคัญ
คือช่วงที่จะต้องนำข้อมูลมาเรียบเรียง ให้อ่านแล้วน่าสนใจ ในส่วนนี้เอง
ที่ผมค่อนข้างมีปัญหา ไม่สามารถเรียบเรียงได้สระสรวยพอที่จะทำให้ผู้อ่านสนใจได้
จึงต้องแก้ไขกันอยู่หลายรอบ และให้สมาชิกช่วยอีกทีหนึ่ง ช่วงนี้เพื่อนๆทุ่มเท เวลา แรงกาย แรงใจ ให้กับ อารัญ
นิตยาสารเล่มแรกเล่มนี้อย่างมาก เพราะเป็นช่วงที่สำคัญที่สุด
ทั้งในด้านการเรียบเรียงข้อมูล การจัดวางกราฟฟิกต่างๆ
เป็นส่วนสำคัญที่จะทำให้นิตยาสาร ดูน่าสนใจ
ในการทำนิตยาสารครั้งนี้
ผมได้รับหน้าที่เป็นช่างภาพ เกิดปัญหาขึ้นอยู่พอสมควร เนื่องจาก
ลักษณะของชิ้นงานที่ถ่ายนั้น เป็นชิ้นงานที่ค่อนข้างเล็ก ซึ่งผมเอง
ไม่เคยมีประสบการณ์ในการถ่ายชิ้นงานลักษณะนี้ จึงทำให้ภาพออกมาไม่สวยเท่าที่ควร
ประสบการณ์ในครั้งนี้
ถือเป็นประสบการณ์ที่มีค่ามาก เป็นการทำงานที่ต้องใช้ความรู้หลายด้าน
ฝึกการทำงานร่วมกับผู้อื่นได้อย่างดี มีทักษะในการถ่ายภาพมากขึ้น และผม
จะนำประสบการณ์นี้ไปใช้ในอนาคตต่อไป
